- korzeń korze·ń
- -nia, -nie; gen pl -ni
1. mroot2. korzenie pl1) (= genealogia, początki) roots2) (= przyprawy) spice(s pl)
Nowy słownik polsko-angielski. 2014.
korzeń korze·ń
Look at other dictionaries:
pień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. pnia; lm D. pni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieloletni pęd drzewa o zdrewniałych tkankach i zgrubiałej korze osiągający zwykle duże rozmiary, łączący koronę z korzeniami,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
